บทกวีรวมพลังต้านคุกคามสื่อ 5 เมษายน 2549

บทกวีรวมพลังต้านคุกคามสื่อ 5 เมษายน 2549

โดย...เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

บทที่ 1 นกน้อยในไร่ส้ม
นกน้อยในไร่ส้ม อันสมมติสมัญญา
ยังกระพืออยู่กลางพา- ยุกระหน่ำอย่างทรนง
คือคนแห่งข่าวสาร อันตระหง่านอยู่ยรรยง
ทะมัดชูคันธง สะพัดพลิ้วทิวสัจจธรรม

เป็นแสงแห่งคบไฟ ที่ขับไล่ความมืดดำ
เป็นธนูที่พุ่งนำ ไปสู่เป้าไม่ลังเล

ลมเกรี้ยวยิ่งเกรียวกรู ยิ่งเรียนรู้ไม่รวนเห
คลื่นคลั่งประดั่งประเด ยิ่งรู้ทิศยิ่งรู้ทาง

โลกลัดชั่วลัดนิ้ว ยิ่งลิ่วไร้อันใดขวาง
เท็จจริงกระจ่างวาง ประจักษ์ถ้วนมวลประชา

เป็นหูให้แก่หู อยู่เป็นตาให้แก่ตา
เป็นปากเป็นวาจา เป็นกระจกสะท้อนจริง

นกน้อยในไร่ส้ม เจ็บสุขสมฤาโศกสิง
แหล่งพักเหล่าหลักพิง แลค่ำนี้จะนอนไหน

///////////
กวีบทที่ 2
หยุดคุกคามสื่อ

สังคมตอนนี้มีคนสองชนชั้น
คือหนึ่งนั้นผู้ได้เปรียบกดขี่ข่ม
สองคือผู้เสียเปรียบถูกเหยียบจม
เราอยู่ในสังคมแห่งชนชั้น


ชนชั้นผู้ได้เปรียบกับเสียเปรียบ
ฝ่ายหนึ่งเหยียบอีกฝ่ายไปเป็นขั้น
จนเห็นเป็นธรรมดาเป็นสามัญ
ต่างแย่งชิงแข่งขันเหยียบกันไป


สื่อต้องเป็นตาที่สามของสังคม
เห็นสามานย์โสมมแห่งยุคสมัย
สื่อต้องเป็นปากเสียงอันเกรียงไกร
ร่วมขับไล่คัดค้านพาลภารา


เมื่อโลกเงียบด้วยอธรรมคุกคามเข่น
สื่อต้องเป็นปากเสียงตะโกนกล้า
เมื่อโลกมืดมัวมนด้วยมายา
สื่อต้องเป็นดวงตาประชาชน


กันดารแดนก็จะดั้นกันดารแดน
ระส่ำแสนฝนห่าจะฝ่าหน
ที่เถื่อนถ่อยจะท้าทับทุกมณฑล
จะไม่ยอมจำนนความต่ำทราม


เสรีสื่อคือเสรีแห่งประชา
อันใดฤาจักกล้ามาหยาบหยาม
ทั้งฟ้าดินจะจารึกผนึกประณาม
คุกคามสื่อคือคุกคามประชาชน