อีกวัน...ที่ผ่านเลย คอลัมน์ ชักธงรบ

โดย กิเลน ประลองเชิง

30 เม.ย. 2557 ไทยรัฐออนไลน์

 

27 เมษาฯวันที่ว่าอากาศร้อนสูงสุด สมาคมนักข่าวนักหนังสือพิมพ์แห่งประเทศไทย เชิญนักข่าวอายุ 60 ปีขึ้นไป ไปร่วมงานจัดตั้งชมรมนักข่าวหนังสือพิมพ์อาวุโส ที่สมาคมฯหน้าโรงพยาบาลวชิระ เวลา ...เที่ยงพอดี

นี่คือเวลาที่พระอาทิตย์ใกล้โลกที่สุด...ความร้อนอบอ้าวในเต็นท์ ในบรรยากาศ อาหารดี ดนตรี (แสน) ไพเราะ ทำให้ผมสงสัย...ทำไมไม่จัดบนห้องประชุมติดแอร์ชั้น 3

เข้าเวลาพิธีการ...นักข่าวอายุ 80 ปีขึ้นไป ถูกเชิญไปนั่งเก้าอี้ นักข่าว เก่าน้อยกว่า ขอเวลานี้นำพวงมาลัยมะลิ ไปกราบคารวะ นี่เป็นเวลาสื่อความรักและผูกพัน ระหว่างรุ่นน้องไปถึงรุ่นพี่

ผมได้ยินชื่อและอายุ หลายท่าน 86 ปี ท่านหนึ่ง โรม บุนนาค ผม เอาการเมืองเรื่องสนุก มาเขียนในคอลัมน์หลายครั้ง...

ชื่อชั้นฝีมือการเขียน ทั้งจากอดีต ถึงปัจจุบัน...โรม บุนนาค

ที่ผมเห็น เป็นชายสูงวัย งามสง่า ทั้งท่วงท่า ทั้งวาจา...ไม่มี วี่แววตาแก่หงำเหงอะ งกๆเงิ่นๆ แต่อย่างใดเลย

ชื่อ มานะ แพร่พันธุ์ นี่คือบุตรชาย ยาขอบ โชติ แพร่พันธุ์ นักหนังสือพิมพ์ระดับตำนาน...ผู้ก่อตั้งหนังสือพิมพ์บ้านเมือง เป็นครูสำนักตักสิลา สร้างศิษย์ระดับกระบี่ไร้เทียมทาน...หลายคน

คนที่ไม่คิดว่าจะมา ประพันธ์ เหตระกูล จากเดลินิวส์...สาวยาคูลท์ กนกพรรณ เหตระกูล ลูกสาวตามไม่ห่าง

ภาพคุณประพันธ์เป็นนายทุน...แต่ประวัติเป็น บก....เคยขึ้นศาลราวสองร้อยครั้ง ถูกสั่งจำคุก 2 ครั้ง...ใครคนไหน กล้าปฏิเสธ...ไม่ใช่เลือดเนื้อวิญญาณนักข่าว

บนเวทีนั้น มีผู้อาวุโสไทยรัฐสองท่าน ท่านแรก สมิต มานัสฤดี หัวหน้ากอง บก. คนที่สองอายุสูงสุด 92 ปี เลิศ อัศเวศน์

นักข่าวอาวุโสสูงสุด คนนี้ คือผู้เล่าเรื่อง โกดะชา เจ้าของสำนักพิมพ์หนังสือนิทานของญี่ปุ่น ปลุกแรงใจให้ กำพล วัชรพล ก่อตั้ง “ไทยรัฐ”

ท่านเหล่านี้ เป็นนักหนังสือพิมพ์ แถวบน แถวบริหารจัดการ ส่วนนักข่าว แถวล่าง วิ่งวนไล่หาข่าวมาด้วยกัน ผมเจอหลายคน เจ๊คณิต นันทวานี เผลอนิดเดียว 83 ปีแล้ว...เป็นคนหนึ่ง

ท่านเหล่านี้ ประดิษฐ์ เรืองดิษฐ์ นายกฯสมาคม บอกว่า พอรู้ข่าว ป่วย ก็เสนอตัวเข้าไปช่วย แต่ก็ได้คำตอบว่า ช่วยตัวเองได้...หลายท่าน...

อย่างคุณประพันธ์ พี่มานะ ไม่ใช่จะช่วยตัวเองได้ หากอยู่ในช่วงชั้นช่วยมิตรบริวารลูกหลาน...ได้

พ้นเวลาพิธีการ...นักร้องตำนานอีกเหมือนกัน ทิพย์วรรณ ปิ่นภิบาล วินัย พันธุรักษ์ ฯลฯ ทุกเสียงร้อง คนฟังตาประกาย นึกถึงความหลัง

มาถึงเพลง คนหนังสือพิมพ์ เพลงฮิตในสมัยที่พยงค์ มุกดาพันธ์ แต่งให้ธานินทร์ อินทรเทพ ร้อง...เสียงธานินทร์ เรียกเสียงปรบมือกราวใหญ่และยาวกว่า

เวลาผ่านไป อากาศไม่ลดความร้อนลง...พัดลม และลมพัดช่วยได้บ้าง...แต่นักข่าวเก่าระดับตำนาน ก็ชวนกลับกันไปก่อนเพลงสุดท้าย...เหลือฟังอยู่ไม่กี่คน

ถึงเวลานั้น นักร้องก็คงขอบคุณผู้อาวุโสที่ฟัง และคนฟังก็ต้องเหนื่อยใจ ติดน้ำใจนักร้อง ที่แบ่งเวลามาเจือจาน...แต่นี่ก็คือ อีกห่วงโซ่ความสัมพันธ์ยาวนาน ระหว่างหนังสือพิมพ์กับศิลปิน

จบงาน...เป็นอันว่า งานก่อตั้งชมรมนักข่าวหนังสือพิมพ์อาวุโส บรรลุตามเป้า น้องๆเอาใบหน้าชุ่มเหงื่อมาบอกกับผมว่า ปีหน้าจะเชิญทุกท่านมาในงานห้องแอร์เย็นๆ

การจัดกันในลานจอดข้างอาคาร ดูเหมือนจะทรมานคนแก่...

นั้น เหตุผลมีประการเดียว หลายท่านแข็งแรงไม่พอที่จะเดินขึ้นห้องติดแอร์ชั้น 3

แล้ววันหนึ่ง...ซึ่งน่าจะเป็นวันดีของคนหลายๆคน ก็ผ่านไป หลัก ชีวิตผู้เฒ่า ทำวันนี้ให้ดีที่สุด...สนองตอบมิตรบริวาร และลูกๆหลานๆ ให้สบายใจได้ พอทำประโยชน์อะไรได้ ก็ทำไป

ผมมองผู้เฒ่า ตำนานนักข่าวหนังสือพิมพ์แล้ว ไม่แปลกใจ ทำไม ผู้เฒ่าผู้มีบารมีหลายคนจึงกระโจนเข้าวังวนวิวาททางการเมือง

จะช่วยผ่าทางตันบ้านเมืองได้แค่ไหน แต่อย่างน้อยกิจกรรมนี้ ก็ช่วยไม่ให้คนแก่เหงา ความเหงานี่เขาว่า...เป็นโรคร้าย ทำให้คนแก่ตายเร็วกว่าที่ควรตายไปแล้วหลายคน.

 

กิเลน ประลองเชิง